prądy powierzchniowe
Encyklopedia PWN
ciepły prąd w systemie cyrkulacji powierzchniowej północnej części O. Atlantyckiego, → Zatokowy, Prąd.
Grenlandzkie, Morze, ang. Greenland Sea, duń. Grønlandshavet, isl. Norður íshaf, norw. Grønlands Havet,
morze Oceanu Arktycznego, między Grenlandią, Islandią, wyspą Jan Mayen i Spitsbergenem;
hydrometria
dział hydrologii stanowiący jej podstawę empiryczną; zajmuje się zbieraniem informacji ilościowych o obiektach wodnych, zjawiskach i procesach;
[gr.],
Karaibskie, Morze, ang. Carribean Sea, hiszp. Mar Caribe, Mar de las Antillas, fr. Mer des Caraïbes, Mer Caraïbe, Mer des Antilles, hol. Caribische Zee,
przybrzeżne morze Oceanu Atlantyckiego, między Ameryką Pd. i Ameryką Centralną a Małymi Antylami i Wielkimi Antylami;
Karpentaria, Gulf of Carpentaria,
płytka zatoka morza Arafura (O. Indyjski), u brzegów Australii;
hydrol. zbieganie się ku sobie powierzchniowych prądów wód oceanicznych, wskutek czego wody te mieszają się, zwiększa się ich gęstość, co powoduje pogrążanie się mas wodnych ku głębinom oceanu wzdłuż pionowej lub pochyłej powierzchni, stanowiącej granicę obu mas;
